آموزش علوم مهندسی یا طراحی مهندسی: تأملی در باره آموزش مهندسی در ایران

نگاهی به ساختار و محتوای دروس در برنامه‌های آموزشی رشته‌های مهندسی در کشور ایران آشکار کنندۀ این واقعیت است که آموزش مهندسی هدف انتقال "علوم مهندسی" را دنبال می‌کند و کمتر به جنبۀ عملی مهندسی، به‌ مثابه وجه تمایز مهم مهندسی با علوم پایه، توجه دارد.  دروس عملی کم‌شمار برنامه‌ها نیز بیشتر جنبۀ آزمایشگاهی دارند و در نتیجه، باز هم در خدمت آموزش علوم قرار می‌گیرند. در این مقاله سعی شده است با تأملی در مبادی و آسیبهای واقعیت مذکور،  ضرورت تغییر رویکرد آموزش مهندسی از "آموزش علوم" به "آموزش طراحی" به منظور نیل به نتیجه‌گیری زیر مورد بحث قرار گیرد؛ از آنجا که طراحی هنر ایجاد تغییر و تصرف در محیط برای پاسخگویی به نیازهای "انسان" است، رویکرد "طراحی مهندسی" می‌تواند توجه به عنصر انسانی را، که ملازم با توجه به ابعاد کیفیت، زیبایی و معناست، در آموزش مهندسی احیا و مهندسی را به جایگاه ذاتی خود نزدیک‌تر کند.